واقعاً که دوستی مردونه یه چیز دیگه ست. حاشیه زیاد داره. دردسر هم. اونقدرها هم که دوستی دخترونه عمیقه، دوستی پسرا نیست. یعنی طرف ممکنه بعدِ صد سال هنوز ندونه تو از نوه عمه‌ی دخترخاله‌ت خوشت می‌اومده ولی می‌دونه که رو چه دکمه‌هایی دست نذاره که ناراحت نشی. و وقتی هم ناراحتی ممکنه نتونه بشینه پیشت و شر و ور و گریه‌هات رو تحمّل کنه، و تا یه جایی هست که گوش می‌کنه که تو چقدر غصّه داری و اینکه چه فکرهایی تو سرته. ولی می‌دونه و می‌تونه با یه شوخی، یا با یه پیک ودکا همه‌ی مشکلاتت رو حل کنه. تو راهنمایی یه دختری داشتیم که می‌رفت و تمام داستان‌ها و عشق و عاشقی‌های ما رو برای مادرش تعریف می‌کرد. جالبتر اینجاست که کارش به نظر خودش انقدر طبیعی بود که حتّی سعی در پنهان کردنش نداشت.
